Του Ορέστη Μάτσα*

Όταν ακούμε για παιδική φτώχεια, συνήθως το μυαλό μας, πηγαίνει σε ασπρόμαυρες, παλιές φωτογραφίες. Όταν όμως διαβάζουμε ότι ένα στα πέντε παιδιά στην Κύπρο βρίσκεται στο όριο ή ζει στην φτώχια, τότε οι εικόνες γίνονται σύγχρονες και μας καταπλακώνουν.

Προβλήματα όπως η παιδική φτώχεια, δεν λύνονται μονάχα με ευχές. Επιλύονται με ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Με τις δυσμενείς οικονομικές συνέπειες που έφερε η πανδημία, χρειάζεται να ληφθούν άμεσα μέτρα και νομοθετικές πρωτοβουλίες προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας.

Ανάμεσα σε αυτά που θέτω ως προτεραιότητα και σε περίπτωση εκλογής μου, σκοπεύω να προωθήσω και να στηρίξω στην επόμενη Βουλή των Αντιπροσώπων, είναι η αύξηση του επιδόματος τέκνου, με έμφαση σε μονογονεϊκές και χαμηλο-εισοδηματικές οικογένειες. Είναι επίσης η παράταση καταβολής του επιδόματος μητρότητας από 18 σε 24 εβδομάδες.

Περαιτέρω, είναι αναγκαία η αναπροσαρμογή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, του οποίου το ύψος δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές καθημερινές ανάγκες μια οικογένειας που ζει στην Κύπρο. Με το κόστος ενοικίασης για στέγαση να χτυπά κόκκινο, πρέπει να προωθήσουμε μια συνετή στεγαστική πολιτική και μια ισχυρότερη επιδότηση ενοικίου σε οικογένειες χαμηλών απολαβών που να ανταποκρίνεται στο σημερινό κόστος διαβίωσης. Ας μην παραβλέψουμε, όμως, και την σημασία της διασφάλισης στέγης σε γονείς διαφυγόντες από καθεστώς ενδοοικογενειακής βίας τους οποίους έχουμε χρέος να προστατέψουμε.

Ακόμα ένα πρόσθετο βήμα είναι η ενίσχυση των σχολικών γευμάτων σε άπορους μαθητές αλλά και η μεγαλύτερη μέριμνα για τα κέντρα απασχόλησης παιδιών. Η προώθηση της ισότιμης και πραγματικά δωρεάν πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά. Πιστεύω ότι, για την αποτελεσματικότερη στήριξη των παιδιών, πρέπει να σχεδιαστεί και να καθιερωθεί μια στρατηγική κοινής δράσης των δημοτικών αρχών, των κοινωφελών ιδρυμάτων, φιλανθρωπικών και εθελοντικών οργανώσεων, με στόχο την ανακούφιση των άπορων οικογενειών σε τοπικό επίπεδο.

Η παιδική φτώχεια δυστυχώς δεν ανήκει στο παρελθόν. Είναι καιρός να επενδύσουμε στα παιδιά. Διότι επενδύσεις σαν κι αυτές, σημαίνει επένδυση στην ελπίδα αλλά και σε ένα βιώσιμο μέλλον.

*υποψήφιος βουλευτής στην επαρχία Πάφου με το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών

Δημοσιεύτηκε στο protagonistes.balla.com.cy

Κατηγορίες: Κοινωνία

0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *